Καλώς ήλθατε στη ρίζα του προβλήματος.

Από: http://hellasmagazine.gr/

Τελικά κυβερνά ο Λαός ...

Εάν οι απανταχού Έλληνες, κάνουν το πατριωτικό τους καθήκον … και όχι το οικονομικό τους τακίμι, θα είχαμε Κυβερνήσεις λουλούδια.
Εάν ρωτήσετε χίλιους Έλληνες, ποιός φταίει για τις Κυβερνήσεις που έχουμε, κανείς δεν θα παραδεχθεί το δικό του μερίδιο ευθύνης.
Οι Έλληνες βάλανε την Ελλάδα κάτω από το πορτοφόλι τους. Αντί να αγωνισθούν με σθένος να αλλάξουν τις πολιτικές των κομμάτων τους, αλλάξανε στρατόπεδα.
Πήγανε στα “εύκολα‘;
Ποιός γνωρίζει;
Μάλλον πήγανε στα ‘βολικά’ με τσαμπουκά.

Πάντα οι Λαοί Ψηφίζουν, και ορίζουν τους πολιτικούς που θα τους εκπροσωπήσουν. Κατ' αυτήν την 'έννοια', έχουμε την καλύτερη συγκυβέρνηση στη σωστή “ώρα”.
Να περιμένουμε λοιπόν το αποτέλεσμα και να το κρίνουμε.
Αξιοπρεπή συμφωνία, σημαίνει, σωστή κυβέρνηση, άρα και η επιλογή μας είναι πράγματι η καλύτερη. Πάντως η κάθε κυβέρνηση εκλέγεται για τέσσερα χρόνια. Υπομονή λοιπόν, πολύ πιθανόν σε τέσσερα χρόνια, να είμαστε πολύ καλύτερα.
Λύση; Λαϊκή συσπείρωση. Δυναμική ενημέρωση. Στρατηγικό σχεδιασμό. Μεθοδικό αγώνα. Συνέπεια.

Η Ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με»

Από: http://hellasmagazine.gr/

Η Ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με»
αποτελεί το αφρόγαλα όλων των Προσευχών
και συνοψίζεται σε πέντε μόνο λέξεις
σταθερά επαναλαμβανόμενες.

Η επίκληση «Κύριε» εκφράζει ευγνωμονική στάση της ψυχής
και πεποίθηση στις Δωρεές που απορρέουν
από τη λυτρωτική Θυσία του Υιού του Θεού.

Η επίκληση «Ιησού» εκφράζει
το πάθος και το πύρ της ψυχής προς τον Αγαπημένο.

Η επίκληση «Χριστέ» εδράζεται
σε μία σχέση μετανοίας και συγγνώμης, όμοια με του τραυματία προς τον θεράποντα.

Τέλος η επίκληση «ελέησόν με»
υποβάλλει τη δραματικότητα του πάσχοντος.
Εδώ υπάρχει η συναίσθηση του βάρους των αμαρτημάτων,
αλλά και η γεύση της Χρηστότητας του Θεού και της Συγγνώμης Του, αφού η επίκληση αυτή μετέχει περισσότερο της παρρησίας, απ”  όσο η επίκληση «συγχώρησον»

 

Πάλι διχασμένοι οι Έλληνες.

Από: http://hellasmagazine.gr/

Προσοχή. Διαισθάνομαι έναν νέο γύρο ‘φτιαγμένων’ ειδήσεων. Σε λίγο θα αρχίσει και πάλι η 5η φάλαγγα των κομματικών στρατών.
Γράφω αυτό το σημείωμα για να μοιραστώ την ιδέα, ότι δεν έχει κανείς δικαίωμα να ρίχνει την μπάλα στην κερκίδα. Στο ερώτημα, ποιος φταίει, πάντα δείχνουμε τους άλλους.
Αναρωτιέμαι, έως πότε θα “ξοδευόμαστε” σε άγονες κουβέντες κατά των άλλων, έτσι για να γράφουμε κάτι.
Προσπαθώ να καταλάβω, γιατί δεν μπορούμε όλοι μαζί, να πάμε απέναντι στους θεσμούς;
Γιατί δεν μπορούμε να αποφασίσουμε, τον τρόπο που θα έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα, με το λιγότερο κόστος και όχι χωρίς κόστος.
Θα ήθελα να γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο δεν μπορούμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να δημιουργήσουμε μια εύρωστη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Με θυσίες αλλά και με αντίκρισμα στο μέλλον των παιδιών μας;

Γιατί μετά την περιβόητη συμφωνία, θα πρέπει αντί για μία εκκίνηση προς την ανάπτυξη, θα πρέπει να πάμε σε δίκες για το χατίρι της ομάδας Ελλήνων- Ζόμπι.

Δυστυχώς, οι νεοέλληνες, δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει, Συνύπαρξη, Αλληλεγγύη, Συνεργασία και Φιλαδέλφεια!

Αγωνιζόμαστε, και καλά, υπέρ δικαιωμάτων των μεταναστών και δεν αντέχουμε την διαφορά γνώμης με τους γείτονες, συγγενείς και συναδέλφους. Τι σημαίνει τελικά, η λέξη Υποκρισία;