Translate

Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ Πορταριάς.

Από: http://eisagios.blogspot.gr/2015/07/blog-post_211.html



Την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ πανηγυρίζει Την Κυριακή 19/7 η ομώνυμη Ιερά Μονή της Πορταριάς.

Την παραμονή της εορτής, στις 7.00 μ.μ., θα τελεστεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, προεξάρχοντος του Αρχιμ. Δαμασκηνού Κιαμέτη, Πρωτοσυγκέλλου, ο οποίος θα κηρύξει τον Θείο Λόγο.
Για την μετάβαση στην Ιερά Μονή θα ξεκινήσει λεωφορείο, στις 5.00 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Βόλου (πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων: 24210 40669)


Ανήμερα της εορτής θα τελεστεί πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, ο οποίος θα ομιλήσει.
Στις 7.00 μ.μ. θα τελεστεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, επί τη μνήμη του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου, προεξάρχοντος του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Αθανασίου Κολλά, ο οποίος θα κηρύξει τον Θείο Λόγο.
Ανήμερα της εορτής του Προφήτου Ηλιού, θα τελεστεί πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Αρχιμ. Αγάθωνος Ντάτσιου, ο οποίος θα ομιλήσει.

Κατά τη διάρκεια του τριημέρου των Ιερών Πανηγύρεων θα εκτίθεται προς προσκύνηση τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Οσίου Σεραφείμ, του Σάρωφ.


Απάντηση σε παραπλανητικό δημοσίευμα των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Από: http://eisagios.blogspot.gr/2015/07/blog-post_152.html

iexovades

Η Ιερά Μητρόπολις  
Δημητριάδος 
με ανακοίνωση της  απευθύνεται σε κάθε χριστιανό 
και σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο και εφιστά την προσοχή τους. 


Αρχιμ. Αθανάσιος Κολλάς
1.    Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» με ανακοίνωση τους στον τοπικό τύπο και έντυπες προσκλήσεις που μοιράζουν καλούν όλους τους κατοίκους της Μαγνησίας και της Βόρειας Εύβοιας να παρευρεθούν στην ετήσια περιφερειακή συνέλευση τους» που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη με θέμα « Να Μιμείστε τον Ιησού».

2.    Η Ιερά Μητρόπολις Δημητριάδος με αυτή την ανακοίνωση της απευθύνεται σε κάθε χριστιανό και σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο και εφιστά την προσοχή τους , ώστε να μην εξαπατηθούν από αυτό το παραπλανητικό δημοσίευμα. Καλεί όλους να περιφρονήσουν την πρόσκληση , γιατί είναι μια παγίδα, που έχει σκοπό την εξαπάτηση και την παγίδευση τους στην οργάνωση των «μαρτύρων του Ιεχωβά».
3.    Οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» είναι μια σύγχρονή θρησκεία, η οποία έχει τις ρίζες στην Αμερικανική Φυλλαδική Εταιρεία ΣΚΟΠΙΑ , που έχει έδρα το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, Η Θρησκεία αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό. Αρνείται τη Θεότητα του Ιησού Χριστού, τον ονομάζει « κατώτερο Γιο του Ιεχωβά». Αρνείται όλη τη διδασκαλία Του. Αρνείται και πολεμά την Εκκλησία που ίδρυσε , δηλ, την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχει αλλάξει το ευαγγέλιο και το παρερμηνεύει. Έχει σκοπό θεοκρατικό : Δηλαδή να καταργήσει κάθε εξουσία και θεσμό και να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο ˙ να υποδουλώσει όλη την ανθρωπότητα.
4.    ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο κίνδυνος είναι μέγιστος. Η ευθύνη του καθενός είναι μεγάλη.
Η 
αλήθεια του Χριστού είναι στην Εκκλησία όχι στην Αμερικανική Εταιρεία η οποία καπηλεύεται για τα συμφέροντα της το Χριστό και το ευαγγέλιο Του(Α΄ Τιμ. 3,15 . Ρωμ. 16,17-18). Να μένουμε σταθερά ενωμένοι με την Ορθόδοξη Εκκλησία . Να γνωρίσουμε καλά την πίστη της Εκκλησίας. Να την κρατούμε ακέραιη. Να τη ζούμε με συνέπεια. Έτσι, θα αξιωθούμε από τον Θεάνθρωπο Σωτήρα του κόσμου Ιησού Χριστό των αγαθών της αιώνιας Βασιλείας Του.( Κολ. 2,6-7, Ιουδα. 20-21, Εβρα. 21) .Ο Χριστός ίδρυσε Εκκλησία, πριν από 2000 χρόνια . Οι « Μάρτυρες του Ιεχωβά» είναι μέλη Αμερικανικής Εταιρείας , που ιδρύθηκε από άνθρωπο τον 19ο αιώνα και δεν έχει σχέση ούτε με το Χριστό, ούτε με την Εκκλησία Του.
Αρχιμ. Αθανάσιος Κολλάς

Αιμοδοσία: πράξη αγάπης, προσφορά ζωής...

Από: http://eisagios.blogspot.gr/2015/07/blog-post_459.html

aima


Μία ακόμη 

εθελοντική αιμοδοσία 
εν μέσω της καλοκαιρινής περιόδου 
τώρα που οι ανάγκες για αίμα 
είναι ιδιαίτερα αυξημένες, 
θα πραγματοποιήσει 
ο Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, 
την ερχόμενη Κυριακή 19 Ιουλίου. 


Μία ακόμη εθελοντική αιμοδοσία εν μέσω της καλοκαιρινής περιόδου τώρα που οι ανάγκες για αίμα είναι ιδιαίτερα αυξημένες,  θα πραγματοποιήσει ο Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου, την ερχόμενη Κυριακή 19 Ιουλίου από ώρα 10:30 Π.Μ έως 13:30 Μ.Μ. σε συνεργασία με το Γραφείο Αιμοδοσίας της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας, το οποίο ιδρύθηκε πρόσφατα από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ηλείας κ.κ. Γερμανό.

  Η αιμοδοσία αυτή θα πραγματοποιηθεί όπως πάντα εντός του Ιερού Ναού, μετά το τέλος της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας, από την κινητή μονάδα αιμοδοσίας του Νοσοκομείου Πύργου, υπό την διεύθυνση της Διευθύντριας του Σταθμού Αιμοδοσίας κ. Κωνσταντίνας Παννέτα και θα συμμετέχουν παλαιοί και νέοι αιμοδότες μέλη της τράπεζας αίματος της ενορίας, καθώς επίσης  μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Πύργου και του Περιφερειακού τμήματος του Ε.Ε.Σ Πύργου.
  Εν όψει αυτής της νέας αιμοδοσίας ο εφημέριος του Ιερού Ναού π. Νικόλαος Κατσηδήμας, εκφράζοντας τις θερμές του ευχαριστίες, σε όσους από τον Ιούλιο του 1994 συμπορεύτηκαν και εξακολουθούν να συμπορεύονται μαζί του, για την διάδοση της εθελοντικής αιμοδοσίας και την προσφορά αίματος σε πάσχοντες Χριστιανούς της ενορίας και της πόλης του Πύργου τόνισε τα εξής:
 Εθελοντική αιμοδοσία σημαίνει ότι ο εθελοντής αιμοδότης προσφέρει το αίμα του χωρίς καμία κοινωνική πίεση, ανώνυμα, χωρίς αμοιβή ή αντάλλαγμα, την ώρα που ο αιμοδότης αισθάνεται καλά και όχι την ώρα της ανάγκης. Είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει με τους συγγενείς των ασθενών, οι οποίοι την  τελευταία ώρα ψάχνουν απεγνωσμένα και χωρίς καθαρό μυαλό να εξασφαλίσουν αίμα για τον άνθρωπό τους, την στιγμή που την λύση την έχουμε πει εδώ και πολλά χρόνια όχι μόνον εμείς αλλά και οι άλλοι ενοριακοί αιμοδοτικοί σύλλογοι και οι τράπεζες αίματος. Δώστε ΑΙΜΑ όσο είστε γεροί και αχρείαστο να είναι. Μα αν χρειαστεί να ξέρετε ότι ο η Τράπεζα αίματος της ενορίας μας, θα είναι η πρώτη που θα βρεθεί δίπλα σας. Η αιμοδοσία, αποτελεί την πιο μεγάλη, την πιο ασύγκριτη αλτρουϊστική πράξη αλληλεγγύης του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Μια προσφορά τόσο ανώδυνη αλλά και τόσο χρήσιμη. Ο εθελοντής αιμοδότης αντιλαμβάνεται την αιμοδοσία ως κοινωνικό χρέος και συμμετέχει ενεργά, στην επίλυση ενός κοινωνικού προβλήματος. Το αίμα συλλέγεται και χορηγείται εντελώς δωρεάν και ο εθελοντής αιμοδότης δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο.
  Η προσφορά αίματος είναι χρέος όλων μας. Δικό μας χρέος είναι να ευαισθητοποιήσουμε για την ανάγκη και την αξία αυτής της προσφοράς. Να δώσουμε λίγο αίμα για να γεμίσει η ψυχή μας με τη χαρά και την ευτυχία μιας ζωντανής και γεμάτης νόημα παρουσίας μας στον κόσμο, να χαρίζουμε ζωή σε αυτούς που έχουν ανάγκη αίματος. Να αισθανθούμε τη χαρά προσφέροντας αίμα στον άγνωστο πάσχοντα συνάνθρωπο. Να βοηθήσουμε στο να γίνουν όσοι μπορούν εθελοντές αιμοδότες. Να νιώσουμε ίδιοι και ίσοι με τους εθελοντές αιμοδότες της άλλης άκρης της πατρίδας μας, της άλλης άκρης του κόσμου. Υπάρχει άραγε πιο ωραία ανθρώπινη χειρονομία αλληλεγγύης από την αιμοδοσία που σώζει ζωές; Το μήνυμα της εθελοντικής αιμοδοσίας είναι εκείνο της πανανθρώπινης αλληλεγγύης. Ακρογωνιαίος λίθος της αιμοδοσίας, είναι ο πρώτος εθελοντής αιμοδότης ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ο οποίος έδωσε το αίμα του, για την δική μας λύτρωση, σωτηρία και αγιασμό και εν συνεχεία ο κάθε ένας από εμάς ενεργός εθελοντής αιμοδότης, αλλά και ο εν δυνάμει αιμοδότης, που κρύβει μέσα του ένα παιδί, ένας έφηβος, ένας διστακτικός και αναποφάσιστος ενήλικας. 
Εμείς οι Έλληνες είμαστε φιλότιμοι άνθρωποι και αλτρουϊστές αρκεί να πειστούμε.  Στο ερώτημα τι έχει να κερδίσει ο εθελοντής αιμοδότης, η απάντηση είναι κανένα μα κανένα φυσικά υλικό αγαθό. Θα έχει κερδίσει όμως τον αυτοσεβασμό και την ήρεμη συνείδηση, ότι έχει κάνει το χρέος του απέναντι στους συνανθρώπους του. Η εθελοντική αιμοδοσία είναι τρόπος ζωής, είναι συμπεριφορά, βίωμα, αξία, προσωπική επιλογή. Η εθελοντική αιμοδοσία είναι η έμπρακτη απόδειξη "ΑΓΑΠΗΣ"  στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Είναι μια μικρή θυσία με την οποία χαρίζουμε πολλά. Αυτό που εισπράττουμε είναι η χαρά της προσφοράς. Πρέπει να κατανοήσουμε επιτέλους, όλοι μας, Κλήρος και Λαός, ότι η αιμοδοσία ως παροχή κοινωνικών υπηρεσιών έχει την αφετηρία της, στην θυσία του Χριστού για την σωτηρία του κόσμου και πως «τοιαύταις θυσίαις και από εμάς σήμερα ευαρεστείται ο Θεός».

Ξεκίνησε το φετινό κατασκηνωτικό μας ταξίδι…

Από: http://eisagios.blogspot.gr/2015/07/blog-post_194.html

00Για μια ακόμη χρονιά 

οι Κατασκηνώσεις 
της Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης 
«Η Φανερωμένη» 
αποτελούν τον αγαπημένο 
καλοκαιρινό προορισμό 
για περίπου τριακόσια παιδιά
και νέους 
της τοπικής  Εκκλησίας.


Για μια ακόμη χρονιά οι Εκκλησιαστικές Μαθητικές Κατασκηνώσεις της Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης «Η Φανερωμένη» αποτελούν τον αγαπημένο καλοκαιρινό προορισμό για περίπου τριακόσια παιδιά και νέους της τοπικής μας Εκκλησίας.

Το φετινό κατασκηνωτικό ταξίδι ξεκίνησε, με την Χάρη του Θεού και την πατρική ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Θεοφίλου, τη Δευτέρα, 6 Ιουλίου 2015, με την κατασκηνωτική περίοδο κοριτσιών Δημοτικού.
Εξήντα τρία κορίτσια, ηλικίας 8 έως 12 ετών, με επικεφαλής την αρχηγό τους, κ. Μαρία Παπαδοπούλου, τελειόφοιτο Φιλολογίας και δεκαπέντε μεγαλύτερα κορίτσια (φοιτήτριες και μαθήτριες Λυκείου, που διακόνησαν θυσιαστικά και ανιδιοτελώς ως στελέχη της κατασκήνωσης), έζησαν για μια ολόκληρη εβδομάδα την υπέροχη περιπέτεια της κατασκηνωτικής ζωής, που αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στις καρδιές μικρών και μεγάλων.
Από χθες (13.07.2015) βρίσκονται και πάλι στα σπίτια τους, φορτωμένα όμως μνήμες αλησμόνητες, μηνύματα ωφέλιμα, βιώματα ανεπανάληπτα από την κοινή ζωή, τις λατρευτικές εμπειρίες, την πολυποίκιλη ψυχαγωγία, τις εποικοδομητικές συζητήσεις, τις νέες παρέες και όλα όσα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν στο ευλογημένο αυτό και ασφαλές καταφύγιο, το κατασκηνωτικό «Λιμάνι του Θεού», όπου αναπαύθηκαν οι ψυχές τους, παίρνοντας δύναμη, έμπνευση και διάθεση αγωνιστική για το υπόλοιπο του ταξιδιού.
Σταθμοί ανεφοδιασμού σ’ αυτό το σύντομο, αλλά τόσο περιεκτικό ταξίδι υπήρξαν:
  • η ζωή μέσα στον «ανοιχτό ναό του Θεού», το φυσικό περιβάλλον
  • η τακτική συνομιλία με το Θεό μέσω της προσευχής
  • η συμμετοχή στα αγιαστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, και δη τη Μετάνοια – Εξομολόγηση και τη Θεία Λειτουργία
  • τα όμορφα τραγούδια και τα φροντισμένα παιχνίδια· οι αθλητικές δραστηριότητες (Kid’s Athletics, με τη βοήθεια του Γυμναστικού Συλλόγου Λευκάδας)
  • τα εκπαιδευτικά ταξίδια στον… εαυτό μας (με τη βοήθεια του Κέντρου Πρόληψης Λευκάδας «Δίαυλος»), στον κόσμο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου (με τη βοήθεια της Σχολικής Συμβούλου Π.Ε. κ. Κιτσάκη) και στην Ι. Μονή Φανερωμένης (με τη βοήθεια του αδελφού της Ι. Μονής, π. Σιλουανού Μεταξά)
  • οι διαγωνισμοί γνώσεων, μαγειρικής και καλλιτεχνικών
  • οι «διαστημικές» πτήσεις προς τους πλανήτες της προθυμίας, της συγχωρητικότητας, της ενότητας και στο, λουσμένο από το Φως του Χριστού, σύμπαν των αρετών
  • η τακτική επικοινωνία με τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας και τους κληρικούς μας
  • η γνωριμία με τους Αγίους «Παιδομάρτυρες», που θυσιάσθηκαν σε νεαρή ηλικία για την αγάπη του Χριστού, ως γνήσια «Τέκνα Θεού» -όπως ήταν και η ονομασία της κατασκηνωτικής περιόδου.
Το επόμενο λιμάνι της κοινής ζωής δεν είναι για τα παιδιά μας ασφαλώς το επόμενο καλοκαίρι, αλλά οι πολλές ευκαιρίες που δημιουργεί για τους νέους μας η ποιμαντική μέριμνα της τοπικής μας Εκκλησίας -από την «Κατασκήνωση στην Πόλη»τον ερχόμενο Αύγουστο και την «Ημέρα για τους γονείς στην Κατασκήνωση» τον προσεχή Σεπτέμβριο μέχρι τις Παιδικές και Νεανικές Συντροφιές που λειτουργούν ολοχρονίς στις Ενορίες μας.

111111111111111111

Η δύναμις και η δόξα.

Από: http://eisagios.blogspot.gr/2015/07/blog-post_393.html

dynamis









Ένα από 
τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα που αναφέρονται στην επιλογή ταυτότητας του ανθρώπου μέσα σε ένα θρησκευτικό, αλλά και κοινωνικό σύστημα.


 Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
                Ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα που αναφέρονται στην επιλογή ταυτότητας του ανθρώπου μέσα σε ένα θρησκευτικό, αλλά και κοινωνικό σύστημα, είναι Η Δύναμις και η Δόξα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Γκράχαμ Γκρήν (1904-1991). Κεντρικός του ήρωας ένας ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στο Μεξικό, με χρόνο δράσης το 1934. Έχει προηγηθεί ένας επίσημος διωγμός από ένα επαναστατικό καθεστώς εμφορούμενο από μαρξιστικές ιδέες, ένας εμφύλιος πόλεμος και μία κοινωνία στην οποία κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά του φόβου, της μισαλλοδοξίας, της βίας. Μια κοινωνία στην οποία το κακό βαφτίζεται καλό επίσημα.
Χαρακτηριστικά του διωγμού είναι ο αποσχηματισμός των ιερέων μέσω της επιβολής του υποχρεωτικού γάμου, η εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες όσων αρνούνται να καταθέσουν το σχήμα τους και να παντρευτούν, αλλά και μία επιφανειακή ελευθερία για τους ταγούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τους επισκόπους, οι οποίοι παραμένουν σχετικά ήσυχοι.
Ο ήρωας του βιβλίου ζει κυνηγημένος. Είναι ένας ιερέας-μέθυσος, χωρίς όνομα. Έχει ένα παιδί με μία κοπέλα ενός χωριού. Άνθρωπος που νιώθει τις αμαρτίες και τα πάθη του και ξέρει ότι όλα του συνέβησαν διότι δεν ήταν ταπεινός. Παρόλα αυτά, δεν θα πάψει, όπου βρεθεί, να εξομολογεί, να κηρύττει και να λειτουργεί, ανταποκρινόμενος στην σιωπηλή δίψα των ανθρώπων να παραμείνουν πιστοί, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του. Δεν έχει όμως την αίσθηση ότι είναι ήρωας. Ότι είναι άγιος. Κάνει αυτό που η αποστολή του τού επιβάλλει, χωρίς όμως να νιώθει ότι  είναι κάποιος σπουδαίος. Ο διωγμός και ο φόβος του θανάτου γίνεται καθρέφτης του εντός του ανθρώπου. Έχει διαλέξει την ταυτότητά του, το ρόλο του, όμως δεν είναι άτρωτος. Προχωρά προς την οδό του μαρτυρίου, την οδό της Βασιλείας, αυτή που δίνει δύναμη και δόξα, την δύναμη του να φτάσει κάποιος μέχρι το τέλος ακόμη και νικημένος πάλιν και πολλάκις από τα πάθη του, αλλά μη αλλάζοντας αυτό που είναι, και την δόξα της ταπείνωσης, που η πίστη και οι περιστάσεις της ζωής φέρνουν. Ο ήρωας, αφού περάσει ένα ανελέητο κυνηγητό, αφού θα επιχειρήσει να ξεφύγει από τον θάνατο, δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στις κλήσεις και το χρέος της ιερωσύνης. Θα συνοδεύσει μία Ινδιάνα στο κοιμητήριο ενός βουνού για να θάψει το μικρό παιδί της, θα πάει, ενώ ξέρει ότι τον περιμένει η σύλληψη και ο θάνατος, να ακούσει την τελευταία εξομολόγηση ενός επικηρυγμένου δολοφόνου και δε θα υποκύψει στις πιέσεις του άλλου ήρωα του μυθιστορήματος, ενός σκληρού στην καρδιά και απόλυτου ιδεολόγου αστυνομικού, εκφραστή της κοσμικής εξουσίας.
Αυτός είναι ο δεύτερος ήρωας, εξίσου ανώνυμος, ο οποίος βλέπει την δύναμη και τη δόξα από την πλευρά της εξουσίας των ιδεών. Δύναμη είναι η αποτίναξη της θρησκείας και οποιασδήποτε ιδέας δεν αφήνει τον άνθρωπο να αναλάβει μόνος την ευθύνη για τη ζωή του, που τον τρέφει με αυταπάτες περί αιωνιότητας, όπως εκείνος πιστεύει. Δύναμη είναι η παιδεία, είναι τα όπλα, είναι η επιβολή στον κόσμο. Δόξα είναι η εξόντωση των εχθρών, ακόμη και των ανθρώπων του ιδίου καθεστώτος, οι οποίοι δεν είναι καθαροί, έχουν πάθη, δεν πιστεύουν στην απολυτότητα των ιδεών του. Και ο αστυνομικός θα θριαμβεύσει στο ιστορικό πλαίσιο. Όμως, καθώς θα περνά ο χρόνος, εύκολα φαίνεται ότι είναι πρόσκαιρη η δύναμη και η δόξα των ιδεών. Μόνο η ταπείνωση, η αγάπη, η πίστη, η άφεση των άλλων νικούν αληθινά.
Γύρω από αυτούς τους δύο κεντρικούς ήρωες αναπτύσσονται άλλοι ανθρώπινοι τύποι. Ο ιερέας Χοσέ, δειλός και υποταγμένος στην μοίρα του, να έχει παντρευτεί υποχρεωτικά μία γυναίκα και να έχει ανταλλάξει το τιμαλφές της αιωνιότητας με το ρόλο του συζύγου. Η αποστολή της ιερωσύνης, μολονότι και ο ίδιος το συνειδητοποιεί ότι είναι μοναδική και αναφαίρετη, καθώς ακόμη και επίορκος και αρνητής, εξακολουθεί να δικαιούται να μεταβάλει το ψωμί και το κρασί σε σώμα και αίμα Χριστού, να μπορεί να προσευχηθεί για τον καθένα και να ακούσει τις εξομολογήσεις των ανθρώπων,  δεν μπορεί να νικήσει τη δειλία του. Και έτσι περαιτέρω ταπεινώνεται, αυτός που από την αρχή ήταν ταπεινός, χωρίς να μπορέσει να γυρίσει στην παραδείσια κατάσταση της κοινωνίας με το Θεό και τους ανθρώπους εξωτερικά. Στο βάθος της ύπαρξής του όμως παραμένει μία μικρή ελπίδα, ότι ο Θεός δεν θα του το καταλογίσει και θα φανεί εύσπλαχνος.  Η μικρή Κόραλ, άνθρωπος συμπόνιας, αγάπης, ανθρωπισμού, ο τύπος εκείνος που χωρίς να πιστεύει, ζει χριστιανικά. Ο μιγάς, ένας Ιούδας ο οποίος συντροφεύει τον μέθυσο ιερέα, παλεύοντας μέσα του αν τελικά θα πρέπει να τον προδώσει ή όχι, και κάνοντας την επιλογή να λάβει τα αργύρια, διότι ο εαυτός του είναι πιο σημαντικός από τη ζωή των άλλων. Δύο αδέρφια προτεστάντες, αντίπαλης θρησκείας, που όταν ο παπα-μέθυσος κινδυνεύει, θα τον σώσουν και θα του δώσουν την τελευταία ευκαιρία να νιώσει κανονικός ιερέας. Η ερωμένη του ιερέα και μητέρα του παιδιού του, η οποία στην καρδιά της διασώζει αγάπη γι’ αυτόν που την εγκατέλειψε και είναι έτοιμη να κινδυνεύσει για χάρη του, μολονότι γνωρίζει ότι δεν έχει καμία ελπίδα για μία κανονική ζωή. Η Μπριγκίτα, η κόρη τους, ένα χαμίνι που όμως είναι τελικά ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ιερέας στέκεται στα πόδια του. Ζητά από τον Θεό να πληρώσει ο ίδιος για τις αμαρτίες του, όχι όμως το παιδί. των τοιούτων εστί η Βασιλεία των ουρανών. Η ευσεβής γυναίκα της φυλακής, η οποία δεν κοιτά την δοκό στα μάτι της αλλά το κάρφος στο ερωτευμένο ζευγάρι. Ο οδοντίατρος, ο οποίος παλεύει μεταξύ της ελπίδας για μία διαφορετική ζωή, της ανάγκης για συντροφικότητα και αγάπη και του συμβιβασμού, της παραίτησης μπροστά στην μοίρα. Η μάνα που διδάσκει τα παιδιά της την πίστη και τον ηρωισμό που περνούνε μέσα από το μαρτύριο, αλλά που δεν μπορεί να πείσει το αγόρι της να νικήσει τον ορθολογισμό και τον ρεαλισμό του.
Όλοι αυτοί και άλλες λιγότερο ή περισσότερο σκοτεινές μορφές, κινούνται γύρω από μία συγκλονιστική φράση που ο συγγραφέας βάζει στην σκέψη του κεντρικού του ήρωα:  «Για τούτο τον κόσμο πέθανε ο Χριστός . όσο περισσότερο το κακό που έβλεπες και άκουγες γύρω σου, τόσο μεγαλύτερη λαμπρότητα περιέβαλλε τον θάνατο. Είναι πολύ εύκολο να πεθαίνεις για κάτι καλό ή όμορφο, για το σπίτι σου, για τα παιδιά σου ή για τον πολιτισμό, αλλά θέλει να είσαι Θεός για να πεθάνεις για τους χλιαρούς και τους διεφθαρμένους» (Σελ. 154). Όλο το μυθιστόρημα είναι μία απόδειξη τελικά ότι η πίστη στο Χριστό και η παρουσία του Θεού στον κόσμο συνυπάρχουν στην ήττα από το κακό, στον σταυρό και τον θάνατο, αλλά και την ίδια στιγμή στην ανάσταση της αγάπης, ακόμη κι αν αυτός που πιστεύει φανεί στα μάτια των εξουσιαστών και των αφρόνων του κόσμου «τεθνάναι». Ότι εκεί όπου η αμαρτία επλέονασε, η χάρις του Θεού και το έλεός Του υπερπερισσεύουν και ότι όποιος έχει λίγα δράμια πίστης και ταπείνωσης στην καρδιά του δεν θα μείνει αβοήθητος και αν- ελέητος.
Ποια είναι η ταυτότητα του ανθρώπου σε έναν τέτοιο κόσμο εξουσίας του κακού, μισαλλοδοξίας, φόβου για το αύριο, φτώχειας, διαστροφής της ανθρωπιάς, κυριαρχίας των παθών; Ποια είναι η ταυτότητα ενός χριστιανού σε έναν τέτοιο κόσμο; Ποια είναι η αποστολή της χριστιανικής Εκκλησίας σε μία τέτοια πραγματικότητα;Τα ερωτήματα προφανώς δεν αφορούν μόνο στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά στον χριστιανικό κόσμο εν γένει. Άλλωστε ένα μυθιστόρημα και ένας συγγραφέας γράφει με μία οικουμενική προοπτική, διότι τα ερωτήματα είναι βαθιά υπαρξιακά.
Ο χριστιανός καλείται να επαναβεβαιώνει την ταυτότητά του πρώτα στο εσωτερικό θρησκευτικό σύστημα στο οποίο ανήκει. Ο ευσεβισμός και η καθαρολογία από την μία, η αυτάρκεια και η καλοπέραση από την άλλη αποτελούν τις δύο όψεις του νομίσματος που λέγεταιθρησκευτικότητα χωρίς αγάπη και με γνώμονα την ευκολία.  Την ίδια στιγμή, η χριστιανική ταυτότητα στηρίζεται στον αγώνα για την μεταμόρφωση των παθών. Κλειδί η ταπείνωση. Και συνεχώς τίθεται το ερώτημα της θέσης των χριστιανών στον κόσμο. Υπάρχουμε για να καλύπτουμε τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων, ως επαναστάτες εναντίον της αδικίας, ως προσευχόμενοι για να δώσει λύσεις ο Θεός στις δικές μας αδυναμίες, ως προνομιούχοι μιας κοινωνίας η οποία δεν έχει σχέση με την πίστη  αλλά που την θέλει ως φολκλόρ; Πόσο ο τελικός σκοπός της ζωής μας που είναι η αγιότητα μπορεί να λειτουργήσει στην προοπτική του μέλλοντος και όχι και του παρόντος;  Πόσο μπορούμε να αδιαφορούμε για το ότι  αυτός ο κόσμος, αυτή η εποχή, όπου το όραμα της χρηματικής άνεσης φαίνεται να υποχωρεί μπροστά στην ανάγκη  για επιβίωση, αλλά δεν αποχωρεί από τις καρδιές μας, πλεονεξία που είναι ειδωλολατρία, εξακολουθούν να απαιτούν, και μάλιστα με κραυγαλέο τρόπο,   από την  Εκκλησία μόνο ύλη αδιαφορώντας  για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας; Πόσο μπορούμε να αδιαφορούμε για το γεγονός ότι  αυτός ο κόσμος  στηρίζεται σε  έναν ολοκληρωτισμό με όποια μορφή κι αν αυτός έρχεται, του θρησκευτικού φανατισμού, του πολιτικού, του τηλεοπτικού και μιντιακού, του πολιτισμικού, ως την μόνη οδό για το καλό των πολλών;      
Δεν είναι εύκολες και μονοσήμαντες οι απαντήσεις. Εκεί όμως όπου ο καθένας μπορεί να σταθεί, διαβάζοντας το μυθιστόρημα, είναι το γεγονός ότι σε δύσκολες εποχές, κυριαρχίας της κάθε μορφής εξουσίας, από την μία θριαμβεύουν η μνησικακία, η εκδικητικότητα και ο φόβος  και από την άλλη αναδύονται η ανθρωπιά και η αγάπη. Ένα ποτήριο ψυχρού ύδατος στον καύσωνα του εγωκεντρισμού  χρειάζεται ο κόσμος. Μόνο που αυτό δεν πρέπει να το περιμένουμε από τους άλλους, αλλά να το δίνουμε πρώτοι εμείς, όσο και όπως μπορούμε. Διότι μόνο έτσι η Βασιλεία της Δυνάμεως και της δόξας κερδίζεται στην καρδιά του καθενός μας. Κι εδώ μπορούμε να βρούμε την ταυτότητά μας. Ποιο είμαστε έναντι του Θεού, έναντι των άλλων και του εαυτού μας και πρωτίστως τι σημαίνει να είμαστε μέλη της Εκκλησίας, ταγοί και καθημερινοί.
«Ο Θεός είναι αγάπη. Δεν λέω πως η καρδιά δεν παίρνει κάποια γεύση απ’ αυτή την αγάπη-αλλά τι γεύση. Ένα τόσο δα ποτηράκι αγάπης ανάμεικτο με ένα λίτρο βρωμόνερα. Αυτή η αγάπη έχει γίνει αγνώριστη. Μπορεί μάλιστα να μοιάζει και σαν μίσος. Είναι ό,τι πρέπει για να μας τρομάξει-η αγάπη του Θεού. Έβαλε φωτιά στη βάτο της ερήμου και άνοιξε τάφους και σήκωσε τους νεκρούς και τους έβαλε να περπατούν στα σκοτάδια. Αχ, άνθρωποι σαν εμένα θα έφευγαν τρέχοντας έτσι κι ένιωθαν αυτή την αγάπη κάπου κοντά τους» (σελ. 294)
Τρέχουμε να ξεφύγουμε από την αγάπη του Θεού. Φοβόμαστε μήπως γιατρευτούμε. Φοβόμαστε μήπως βρούμε στην αγιότητα την αληθινή μας ταυτότητα και αποστολή. Και έχουμε υποκαταστήσει τον δρόμο και τον τρόπο της Βασιλείας με την δύναμη του σήμερα, την ανάγκη για νίκη σε βάρος όλων των άλλων, την απόγνωση της ήττας όταν συντρίβονται τα δικαιώματά μας. Μόνο που μέσα στην προοπτική της αγιότητας έρχεται τελικά η ελπίδα. Ακόμη κι αν περνά από τους μικρότερους και μεγαλύτερους θανάτους της ταπείνωσης που γίνεται υψοποιός και δίνει ζωή.
«Ήξερε τώρα πια πως στο τέλος ένα μόνο πράγμα μετρούσε-να είσαι άγιος» (σελ. 309).
Είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο ανοίγει δρόμους κυρίως προσωπικού αλλά και συλλογικού προβληματισμού σε πιστεύοντες και μη. Δυνατή η μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, πολύτιμο τόσο το εισαγωγικό σημείωμα του Τζον Απντάικ και ακόμη περισσότερο το Επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Κυκλοφορείται από τις εκδόσεις Πόλις

Μόνη μας ελπίδα η Παιδεία και ο Πολιτισμός μας

Λυπάμαι που εγώ προσωπικά δεν ανακουφίστηκα ούτε από τη συμφωνία - κόλαφο, ούτε από τις "σοβαρές" και "μετρημένες" δηλώσεις Τσίπρα χθες βράδυ. Διότι εγώ σ' αυτή τη συμφωνία βλέπω, σε λίγους μήνες, ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, ακόμα μεγαλύτερη ανεργία, ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση, κατασχέσεις σπιτιών, καταρράκωση της Άμυνας της χώρας, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, καταβαράθρωση της πρωτογενούς παραγωγής.
Η χώρα οδηγείται σε μια πρωτοφανή υποτέλεια , σε μια οικονομική κατοχή με δυσβάσταχτους όρους, από την οποία δύσκολα βλέπω να διαφεύγουμε, διότι οι περισσότεροι δεν έχουμε καν αντιληφθεί τι έχει συμβεί και τι πρόκειται να συμβεί.
Μόνη μας ελπίδα η Παιδεία και ο Πολιτισμός μας, αλλά από την ώρα που, χρόνια τώρα, καλλιεργείται ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας για την ιδιαιτερότητα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της εθνικής μας ταυτότητας και μια εξωφρενική ξενομανία, φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στο δρόμο της κατάρρευσης...

Grexit από τον κακό εαυτό μας

Από: http://www.anoixtoparathyro.gr/grexit

Γιάννης ΠανούσηςΓιάννης Πανούσης
Του Γιάννη Πανούση
Άδειο σακάκι στης καρέκλας τη ράχη.
Ποιος ήρθε, ποιος έφυγε
τί μένει;
Αντ. Μακρυδημήτρης, Το σακάκι
Η δαμόκλεια «πολιτική ηθική» και «καθαρότητα» των μη-ευρωπαϊστών αριστερών μελών του ΣΥΡΙΖΑ σκόρπισε εν μία νυκτί σε μια προφανώς αντι-δεοντολογική, αντι-ηγετική και εν τέλει τυφλή ανυπακοή στην ίδια τη λαϊκή εντολή (που τόσο την επικαλούνται όταν τους βολεύει).
Το 80% του ελληνικού λαού θέλει να μείνει στο ευρώ αλλά κάποιοι λουδίτες σχεδιάζουν «επανάσταση» επί άλλου πλανήτη.
Παρασυρμένοι από καλοβολεμένους, βαθιά συστημικούς διανοούμενους της Ευρώπης και των ΗΠΑ αλλά κι από τη διπολική διαταραχή και την υφέρπουσα κατάθλιψη ενός λαού που τώρα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι περιούσιος, ορισμένοι αυτοαναγορεύονται σε ντεσπεράντος εσωστρεφούς ιδεοληπτικής αυταρέσκειας.
Σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες είναι (απο)κλεισμένοι μέσα στα μαρξικά τσιτάτα, που είναι κλεισμένα μέσα στην προ-παγκοσμιοποίησης εποχή, που είναι κλεισμένα σε κορώνες αμφιθέατρου, που είναι κλεισμένα σε συσχετισμούς κουκιών και τάσεων, που είναι κλεισμένα σε…
Τί επικαλούνται ως έσχατο επιχείρημα; Την υπερηφάνεια του λαού.
Αναρωτιέμαι αν η εθνική (και η προσωπική) αξιοπρέπειά τους δεν είχε καθόλου θιγεί την εποχή της αστακομακαρονάδας, της ανομίας, της ατιμωρησίας, των λαμογιών, της εύκολης ζωής, της αναξιοκρατίας;
Τώρα αντιληφθήκανε ότι ζούσαμε (κι ευημερούσαν μερικοί ακόμα και «συνοδοιπόροι») ως τριτοκοσμική χώρα κι ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι συμβατός με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία;
Εξακολουθούμε να θέλουμε να είμαστε και «αριστεροί» αλλά να παίρνουμε φακελάκι, και οικολόγοι αλλά να χτίζουμε αυθαίρετο, και συνειδησιακά ανεξάρτητοι αλλά να «ρουφάμε» το Κράτος.
Δεν υπάρχει σωτηρία. Ούτε προς τα μπρος ούτε προς τα πίσω. Μόνο προς τα «μέσα» μπορεί να γίνει το θαύμα. Να ανα-γνωρίσουμε τον κακό εαυτό μας, να τον αλλάξουμε, να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους πως δεν υπάρχει πλέον ο παλαιός έλληνας, ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες και όρια, ότι η ιδεοληψία δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης.
Κι όλα αυτά πρέπει να συμβούν πολύ γρήγορα.
Γιατί πίσω από την πόρτα της Ιστορίας δεν κρύβεται κάποιος «δόλιος αλλοδαπός» αλλά η εθνική καταστροφή. Αν κάτι τέτοιο αφήσουμε να γίνει τότε πια δεν θα υπάρχουν νικητές και νικημένοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αλλά μόνον το Χάος.
Ένα Χάος για το βάθος και το σκότος του οποίου θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, αλλά αυτό δεν θάχει καμία σημασία.
Υ. Γ.: Πότε θα πάψουν οι αριστεροί να δολοφονούν την Αριστερά στο όνομα της «καθαρής αριστεροσύνης»; (που μόνον ορισμένοι – εξ επιφοιτήσεως του Μαρξ; – κατέχουν).
Καθηγητής Γιάννης Πανούσης.
Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Υπερψηφίστηκε με 229 «ναι» η συμφωνία - 38 διαφοροποιήσεις και 1 απουσία από ΣΥΡΙΖΑ

Από: http://www.kathimerini.gr/823626/gallery/epikairothta/politikh/yperyhfisthke

Υπερψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα μέτρα της Συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, των Βρυξελλών.
«Ναι» ψήφισαν 228 βουλευτές,
«όχι» 64,
«παρών» 6.

Οι διαφοροποιήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν 38.

Νωρίτερα, η πρόεδρος της Βουλής επιχείρησε να βάλει νέα εμπόδια στη διαδικασία ψηφοφορίας τασσόμενη υπέρ του να γίνει η συνεδρίαση χωρίς χρονοπροσδιορισμένη λήξη, άποψη με την οποία συντάχθηκε και η Χρυσή Αυγή. Αλλά και με αιφνιδιαστική παρέμβασή της στην συνεδρίαση των επιτροπών, η Πρόεδρος της Βουλής ζήτησε απο το κοινοβούλιο "και τους θεσμικούς εγγυητές" να μην επιτρέψουν "την ολοκλήρωση του εκβιασμού που δέχεται η Ελλάδα απο τους πιστωτές".



Για να μην τρως το παραμύθι. Πολιτική είναι… Διάβασε περισσότερα στο: Για να μην τρως το παραμύθι. Πολιτική είναι…

Από: http://www.gazzetta.gr/genikes-eidiseis/article/770079/gia-na-min-tros-paramythi-politiki-einai


Ο Μιχάλης Τσόχος κάνει ένα φλας μπακ στην τελευταία διετία και τις πολιτικές εξελίξεις στον τόπο. Τον… βοηθούν μεταξύ άλλων, ο Τσώρτσιλ, ο Ναπολέων και ο Πλάτων.




Από τους αγανακτισμένους στις πλατείες, την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα, του πρώτου αριστερού Πρωθυπουργού της χώρας, την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής και το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού, μέχρι την πολιτική συναίνεση όλων των κομμάτων (πλην ΚΚΕ), την παραίτηση του Γιάνη Βαρουφάκη και την μεγάλη ημέρα της διαπραγμάτευσης με την Ανγκελα Μέρκελ το βράδυ της Τρίτης 7 Ιουλίου, έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια. Δύο χρόνια γεμάτα από πολιτικές εξελίξεις που μας βοήθησαν νομίζω, όλους τους Ελληνες, να καταλάβουμε τι ακριβώς σημαίνει πολιτική.


Είπα λοιπόν να κάνω μία αναδρομή σε αυτή την διετία, προσπαθώντας να καταλάβω με την βοήθεια διάσημων πολιτικών (και όχι μόνο) του παρελθόντος, τι ακριβώς έχει συμβεί εδώ και δύο χρόνια, σε αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «πολιτική ζωή του τόπου…».



«Ο καλύτερος τρόπος για να πετύχεις στην πολιτική είναι να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και να μπεις μπροστά του…»
Ανώνυμος

Ο Αλέξης μπήκε μπροστά, από τους απολύτως δικαίως, αγανακτισμένους Ελληνες, οι οποίοι γέμισαν τις πλατείες της χώρας και τα πρόσωπα όλου του παλαιού πολιτικού συστήματος με τις ανοιχτές παλάμες τους. Λίγους μήνες αργότερα, ένας αριστερός ηγέτης, εξελέγη για πρώτη φορά Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ο Αλέξης Τσίπρας.


 «Στην πολιτική ο ίσιος δρόμος είναι ο αδιάβατος». 
Xάρολντ Μακμίλαν (Πρωθυπουργός Αγγλίας)

Ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και με το «θα σκίσω το μνημόνιο». Χρειάστηκαν ελάχιστες ώρες από την στιγμή της εκλογής του για να καταλάβει ότι ήταν ανέφικτα.


 «Στην πολιτική διαδέχεσαι ηλίθιους και σε αντικαθιστούν ανίκανοι. Φαντάσου τι ήσουν;»
 Ζωρζ Κλεμανσώ (Γάλλος Πρωθυπουργός)

Το μεγαλύτερο κόμμα εξουσίας στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε και επί της ουσίας σβήστηκε από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Αυτό είχε ως συνέπεια ο Βαγγέλης Βενιζέλος να διαδεχτεί στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ τον Γιώργο Παπανδρέου και τελικά να παραδώσει την καρέκλα του στην Φώφη Γεννηματά.


 «Ένα πράγμα που πρέπει να μάθεις για την πολιτική είναι ότι δεν μπορείς να παίξεις γκολφ με τον πρόεδρο και να τον νικήσεις...».
Λίντον Τζόνσον (πρόεδρος ΗΠΑ)

Ο Αλέξης Τσίπρας επί έξι μήνες προσπαθούσε να πείσει τους 18 Πρωθυπουργούς της Ευρώπης και κυρίως την Αγγελα Μέρκελ ότι ο ελληνικός λαός μίλησε και η νίκη του στις εκλογές είναι αδιαμφισβήτητη και ότι η ίδια πρέπει να την σεβαστεί…


 «Καλή πολιτική είναι εκείνη που κάνει τον λαό να πιστεύει ότι είναι ελεύθερος».
Ναπολέων

Ο Αλέξης Τσίπρας μετά το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με την Μέρκελ και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες ζήτησε από τον ελληνικό λαό να πει την άποψη του μέσω δημοψηφίσματος. Οι Ελληνες ψήφισαν μαζικά «ΟΧΙ» στα μέτρα λιτότητας στις 5ης Ιουλίου.


«Πολιτική είναι η ικανότητα να παρουσιάζεις σήμερα, τι θα γίνει αύριο και να εξηγείς αύριο, γιατί δεν έγινε».
Ουίνστον Τσόρτσιλ (Πρωθυπουργός της Αγγλίας)

Μέχρι και την Κυριακή το απόγευμα, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ούρλιαζαν ότι αν ο Ελληνας ψηφίσει «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, αυτό σημαίνει αυτόματα έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ. Την Δευτέρα το μεσημέρι υπέγραψαν κείμενο που εστάλη στην Ευρώπη και το οποίο έλεγε ότι το «ΟΧΙ», που ψήφισε ο ελληνικός λαός, σημαίνει διάθεση για διαπραγμάτευση και φυσικά ΟΧΙ ρήξη με την Ευρώπη και έξοδο από αυτήν!


«Στην πολιτική δεν παίζουν. Ανακατεύουν μόνο την τράπουλα».
Ανώνυμος

Ο Γιάννης Βαρουφάκης μετά από σχεδόν έξι μήνες θητείας ως Υπουργός Οικονομικών, παραιτήθηκε από την θέση του…



«Τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: Δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου»…
Ναπολέων

Η Αγγελα Μέρκελ θα απαντήσει το βράδυ της Τρίτης (7 Ιουλίου) στην έκτακτη σύσκεψη κορυφής στο αίτημα του Ελληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μετά και το δημοψήφισμα, για βιώσιμη λύση στο ελληνικό πρόβλημα και όχι άλλα σκληρά μέτρα, τα οποία η ίδια αποφάσισε να πάρει πριν 5,5 χρόνια και έφεραν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού…



«Πολιτική είναι η τέχνη να μοιράζεις την πίτα με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καθένας να νομίζει ότι πήρε το καλύτερο κομμάτι».
Κουβ Ντε Μουρβίλ (Γάλλος Πρωθυπουργός)

Το ζητούμενο στην σύνοδο κορυφής της 7ης Ιουλίου και γενικά στο ελληνικό ζήτημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, δεν είναι ασφαλώς να δοθεί η καλύτερη λύση. Αυτό που αναζητούν και ελπίζουμε όλοι οι Ελληνες να βρουν, είναι μία λύση που η Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες θα μπορούν να την παρουσιάσουν στα κοινοβούλια τους ως «σκληρά μέτρα που θα πάρει η Ελλάδα μετά τις πιέσεις που τις ασκήθηκαν», ο Τσίπρας θα μπορεί να την φέρει στον ελληνικό λαό ως «μία καλύτερη λύση από εκείνη που απέρριψε με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος» και η εσωτερική αντιπολίτευση θα μπορεί να την επικαλεστεί ως και δική της επιτυχία μετά το χαρτί που υπέγραψε μαζί με την Κυβέρνηση. Το αν θα είναι καλή λύση για τον ελληνικό λαό ουδόλως απασχολεί κάποια από τις εμπλεκόμενες πλευρές.


«Μία από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν κατώτεροι σου…»
Πλάτων (Ελληνας φιλόσοφος)

Αφιερωμένο σε όλους εμάς που αντιμετωπίζουμε την πολιτική σαν καταφύγιο ανίκανων και επί της ουσίας, ανεπάγγελτων ανθρώπων. Κάπως έτσι έχει γεμίσει η ελληνική Βουλή από ένα σωρό νούμερα και μας εκπροσωπούν ο Γιακουμάτος, ο Αδωνις και η Ραχήλ Μακρή…



«Αν ζητάς δίκαιη αντιμετώπιση δεν πρέπει να την περιμένεις ούτε από την πολιτική, αλλά ούτε και από την δημοσιογραφία».
Τζον Μέιτζορ (Πρωθυπουργός της Αγγλίας)

Τώρα τελευταία διαπιστώνω ότι κείμενα μου για τις πολιτικές εξελίξεις διαβάζονται πολύ και η αλήθεια είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί…


Διάβασε περισσότερα στο: Για να μην τρως το παραμύθι. Πολιτική είναι… | Γενικές Ειδήσεις | gazzetta.gr 
Follow us: @gazzetta_gr on Twitter | gazzetta.gr on Facebook

1η επιλογή επτά ημερών

1η επιλογή τριάντα ημερών

1η επιλογή έτους